De Sims 4 Jaargetijden is een fundamenteel pakket dat spelers helpt om verhalen te vertellen met het weer, feestdagen en jaargetijden die de dagelijkse levens van Sims beïnvloeden. Om je alvast een idee van het pakket te geven, plus een aantal leuke dingen van andere pakketten, delen we een jaar uit het leven van de familie Climate. De personages zijn beschikbaar via de galerie en je hebt De Sims 4 Jaargetijden nodig om te spelen.
Dit is deel twee van een vierdelige serie. Bekijk deel een hier.
Deel twee – wintervakantie
Winterfeestochtend
Nicolas Climate keek vanaf de veranda naar de grote hoeveelheid sneeuw in de voortuin. Zijn grote zus Summer was boven aan het telefoneren. Zijn moeder, Janine, nam een welverdiend dutje na alle voorbereidingen voor het Winterfeest. En zijn vader, Arthur, was totaal afgeleid door het versieren van de feestdagboom.
Niemand die keek. Tijd om in actie te komen.
Nicolas schoot van de veranda, hoewel dat in zijn geval een ietwat onhandige slow-motionbeweging inhield. Eenmaal in de sneeuw voelde hij het vertrouwde gekraak van het witte goedje tegen zijn laars en begon hij enthousiast richting het schuurtje te kruipen. Hij was ervan overtuigd dat de cadeautjes daar verstopt waren.
Twintig meter van het schuurtje. Het schuurtje dook in de verte op, de deur werd steeds groter naarmate hij dichterbij kwam.
Tien meter van het schuurtje. Zijn kleine beentjes maakten overuren richting de prijs. Zo dichtbij.
Vijf meter van het schuurtje. Hij kon het krakende geluid van de houten deur al horen als hij ‘m open zou gooien om de gigantische berg met cadeautjes te onthullen. Geen cadeaupapier was veilig voor hem. Hij zou ze allemaal openscheuren.
Nog maar een paar stappen . . .
“Waar ga jij heen, apenkop?” vroeg Arthur toen hij hem optilde. “Je hebt niets in die schuur te zoeken, dondersteen.”
Verdorie! Betrapt door de smerissen! De grote man! De opperbaas. Papa.
Nicolas giechelde toen zijn vader hem oppakte en rondzwaaide. Het was niet zo dat hij de cadeautjes per se wildevinden, maar hij kon de spanning van het gevaar gewoon niet weerstaan. Hij mocht per slot van rekening nooit in die schuur. Hij wist dat er geheimen te vinden waren.
Nicolas’ vader zette hem neer zodat hij in de sneeuw kon spelen. Hij gooide het fladderige witte goedje in de lucht en samen hadden ze de grootste lol. Ze waren zo druk bezig dat ze niet merkten dat het opnieuw was gaan sneeuwen. Ze merkten niets van de lage temperatuur en de winterse kou.
En ze hadden de sneeuwbal die richting het gezicht van papa suisde al helemaal niet in de gaten.
Knal! Summer wist dat ze de perfect samengestelde sneeuwbal niet naar de baby moest gooien. Maar een geschrokken gezicht van papa kon ze gewoon niet weerstaan. Nicolas geloofde zijn ogen niet.
Arthur veegde de sneeuw van zijn gezicht en bukte om een sneeuwbal terug naar Summer te gooien, die achter het huis stond te gieren van het lachen.
“Dus jij vind jezelf grappig?” riep Arthur. ” Ik ben degene die sneeuwballen heeft uitgevonden!”
“Jullie zullen de griep nog uitvinden als jullie nu niet onmiddellijk binnenkomen!”
Janine stond bij de voordeur, net wakker, en maakte zich zorgen dat haar baby al te lang buiten was.
“MaaaaaAAAAaaaam!” kreunden de drie ‘kinderen’ eensgezind. Het gezeur klonk Janine als muziek in de oren.
“Prima hoor als jullie geen cadeautjes willen.”
Ze draaide zich om en liep naar binnen. Het woeste gestamp van Sim-voetjes volgde haar al snel.
Winterfeestavond
“De stad is zo mooi als hij bedekt is met sneeuw,” zei Janine die buiten het San Myshuno-appartement van vrienden stond te wachten.
“Ik word gewoon nooit moe van Winterfeest. Het is mijn favoriete tijd van het jaar!” voegde Arthur toe.
De Climates liepen richting het winter wonderland van San Myshuno. Er waren feestelijke lantaarns, sneeuwvriendjes, warme chocolademelk en families met dassen en mutsen die tegen elkaar aan kropen.
De twee kinderen holden naar de feestboom die klaar stond, met eronder een glorieuze stapel cadeaus.
“Pas na het eten,” legde Arthur uit, die net zo teleurgesteld klonk als de kinderen.
Een groots eetfestijn volgde, compleet met een prachtige ham die ze ook tijdens het Oogstfeest hadden gegeten. Het was Nicolas’ eerste groots eetfestijn en hij vond de feestelijke details prachtig.
“Goed, nu we klaar zijn met eten . . .” begon Janine.
En precies op dat moment gaf Vader Winter Nicolas met overdreven veel vertoon een cadeau. Iedereen lachte, rende naar de boom en begon de cadeautjes open te scheuren.
Klink! Klink!
Janine schraapte haar keel om iedereens aandacht te trekken. “Dit was een belangrijk jaar voor ons met de geboorte van de kleine Nicolas.” De Smiths lachten en kirden.
“Summer, je hebt echt je steentje bijgedragen en daarvoor willen we je bedanken. Arthur en ik willen je meenemen naar een warme plek voor de feestdagen aangezien je zo’n hekel aan de kou hebt. We dachten ook dat het leuk zou zijn, en een tikkeltje spannend, om Nicolas kennis te laten maken met de grote wereld. Dus. . .
Arthur kon zich niet langer inhouden en riep enthousiast, “We gaan met z’n allen naar Selvadorada!”
Summer klapte en gilde terwijl Nicolas haar aankeek, een beetje verrast door haar enthousiasme.
Een paar dagen later in Selvadorada
“En er zijn tempels en dansen en pittig eten en blijkbaar is er een vloek en zit de jungle vol mysteries en — ”
‘Eventjes adem halen, papa!” onderbrak Summer hem. “Doe voor eens keer nou eens gewoon normaal”.
“Moet je deze plek toch eens zien, liefje!” Arthur wist een belachelijk uitziende hoed te scoren die heel wat verbaasde blikken van de bewoners (en die van Summer, Janine en zelfs Nicolas) oogstte.
Een ding was zeker, het was heet in Selvadorada, zelfs in de wintermaanden.
Er was zoveel te doen dat Janine en Arthur wisten dat ze zich op zouden moesten splitsen om het meeste gedaan te krijgen.
” Ik neem Nicolas wel mee naar de markt,” bood Arthur aan.
“Kijk wel uit” zei Janine.
“Maak je geen zorgen!” riep Arthur over zijn schouder. “We kopen wel een kapmes of zo, of een paar slangen.” Hij was al weg voordat ze kon reageren.
“Zullen we gaan zwemmen?” bood Janine aan.
Summer begon te gloeien bij het vooruitzicht van een leuk uitstapje. “Ik dacht dat je het nooit zou vragen.”
De twee trokken hun laarzen aan en wandelden het pad af, ze verzamelden onderweg wat prullaria, maakten selfies bij ruïnes en genoten van het uitzicht vanaf een gevaarlijk uitziende hangbrug.
“Ze hebben hier blijkbaar nog nooit van aansprakelijkheid gehoord,” zei Janine toen ze van de zwaaiende brug stapte.
Uiteindelijk kwamen ze aan bij het majestueuze en oude zwembad dat door een lang geleden overleden beschaving was achtergelaten. De twee sprongen vrolijk in het water om wat verkoeling tegen de brandende junglezon te vinden. Net toen alles perfect leek kwam er een hoosbui opzetten.
“Gatsie!” riep Janine. “We moeten wel zijn vervloekt om helemaal hier naartoe te vliegen om van een warme winter in de regen te genieten!”
Summer zwom rustig door het zwembad met een enorme grijns op haar gezicht. “Ik weet het niet, mam. Als dit een vloek is, vind ik het prima.”
Dit deel van de Climates is beschikbaar in het uitbreidingspakket De Sims 4 Jaargetijden*, dat op 22 juni 2018 voor PC en Mac wordt uitgebracht.
Community blog: Maak kennis met de familie Climate – deel 2
