Klik hier om terug te gaan naar deel 3
De volgende ochtend wordt Alexander wakker met een nog slechter humeur dan dat hij normaliter al heeft: hij heeft erg vreemd gedroomd en zijn mond is erg droog; alsof hij de hele nacht in een hete woestijn heeft rondlopen. Bovendien heeft hij ontzettende honger dus hij besluit maar weer eens ‘gezellig’ en nieuw huishouden op te gaan zoeken. Zijn nieuwe slachtoffers is het ‘Huisgenoten’ huishouden: een stel jonge Sims die, volgens Alexander dan, niet bijster slim zijn al wonen ze dan nog in zo een duur huis.
Hij is nog maar 2 seconden binnen of hij heeft al wat lekkere restjes uit de ijskast gejat en zit die ongegeneerd op te vreten. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Tamara Donner vreemd naar hem kijken: wie denkt ze wel dat ze is om zoveel kapsones te hebben en hem aan te kijken alsof hij een uur in de wind stinkt!
Alexander is woest op die Tamara en besloot haar eens goed te laten schrikken en terwijl hij haar van achteren besluipt herinnert hij zich opeens een flart van die rare droom die hij de nacht ervoor had. Hij liep als een … euh … Alexander kan even niet op de naam komen … hij liep als zo een ding dat uit een sarcofaag komt. Enfin, doet er verder niet toe: Tamara was niet echt onder de indruk van zijn bangmakerij en hij gaat maar slapen. Eindelijk weer een lekker bed in plaats van die tuinstoel in het dorpszwembad waar hij de nacht ervoor geslapen had. Waarom hij opeens in zijn avondkleding gaat slapen? Joost mag het weten …
Die nacht heeft Alexander weer die rare droom die hij de nacht ervoor ook al had: hij loopt in een totaal vreemde omgeving die hij nog nooit heeft gezien. Alles ziet er vreemd uit, hij ruikt allemaal vreemde (maar lekkere) geurtjes, heeft het zo warm dat het lijkt of hij in een oven rondsjokt en ziet gebouwen die de vorm hebben van een driehoek. En overal dat zand: overal waar hij kijkt ziet hij niks anders dan zand … brandend zand!
Even later is hij opeens in een donkere ruimte waar hij ook nog nooit geweest is en waar hij steeds maar verdwaalt en tegen dezelfde muren aanloopt waar hij maar niet door komt terwijl hij weet dat dat wel kan, maar hoe? Weer later is hij met een houweel op een stuk rots aan het inhakken en inhakken en inhakken en inhakken … hij wordt zwetend en schreeuwend weer wakker.
Het vreemdste is nog wel dat als hij wil douchen om even af te koelen merkt dat zijn kleren vol met zand zitten: zelfs in zijn onderbroek zit het fijne witte woestijnzand. En waarom ziet Stilles McGraw er opeens zo vreemd uit? En waarom trekt Blair Wainwright opeens van die gekke bekken? Het lijkt wel alsof iedereen, terwijl hij sliep, stapelgek is geworden! Of misschien …. misschien is hij zelf wel aan het doordraaien?
Dan komt Cycl0n3 Sw0rd binnen: schijnbaar woont hij daar ook en Alexander slaat op tilt: Cycl0n3 heeft hem namelijk ooit eens uit het park gejaagd waar hij heerlijk een dutje lag te doen op een bankje. Alexander twijfelt geen moment en vliegt Cycl0n3 naar de keel. Er onstaat een heftig gevecht vol gedoe en het valt Alexander meteen op dat geen één huisgenoot van Cycl0n3 ingrijpt, niet eens Cycl0n3 helpt, van je huisgenoten moet je het maar hebben …
Maar Alexander verliest het gevecht totaal en verlaat als een geslagen hond dat huis: maar wel met een volle buik en goed uitgerust en ook deze dag heeft hij geen Simoleon uitgegeven! Maar hij zal toch een slaapplaats nodig hebben voor de nacht.
Naast het huishouden ‘Huisgenoten’ woont een ander zooitje jonge Sims samen: ‘Werkende Vrienden’ en Alexander besluit daar maar lekker te gaan bietsen, stoken, lapzwansen en sims in de zeik te nemen. Maar hij is door alle gebeurtenissen van de laatste 24 uur zo van slag dat hij besluit maar flink wat te drinken voor hij weer gaat slapen. Hij wil niet wéér die vreemde droom hebben die hij na al 2 nachten achter elkaar heeft gehad.
Maar helaas: het lijkt erop dat de alcohol de droom veranderd heeft in een nachtmerrie: hij droomt weer door dat dorpje te lopen, die pyramide binnen te gaan en dan met een houweel steeds maar weer in te hakken op grote rotsblokken. Maar dan neemt zijn droom een bizarre wending …
… een mummie (Alexander herinnert zich opeens hoe dat ding heet), dat al een poosje op hem loert vanuit een sarcofaag, besluipt hem van achteren, uit de mummies mond komen honderden vliegen of zijn het torren en de mummie probeert Alexander bij de strot te grijpen.
Maar opeens is Alexander er niet meer: de enige in de ruimte is die mummie … is hij misschien nu zelf de mummie geworden?
Wordt vervolgd.
Klik hier om verder te gaan naar deel 5